تاثیر علائم اشاره دستی بر افزایش آگاهی واج شناختی و بهبود خواندن و نوشتن دانش آموزان پایه دوم دبستان

هدف پژوهش حاضر تاثیر علائم اشاره بر افزایش آگاهی واج شناختی در بهبود خواندن و نوشتن دانش آموزان پایه دوم ابتدایی شهر تهران است که در سال تحصیلی 91-1390 مشغول به تحصیل بوده اند. 30 نفر به عنوان نمونه آماری پس از مشخص شدن اینکه دارای ضعف در نوشتن و خواندن هستند، به تصادف انتخاب شدند. سپس این دانش آموزان به تصادف در دو گروه 15 نفری جایگزین شدند. نمونه گیری به روش خوشه ای چند مرحله ای انجام گرفته است و ابزار های اندازه گیری آزمون خواندن، آزمون نوشتن و آزمون آگاهی واج شناسی استفاده شده است. دو گروه آزمایشی هر کدام به مدت 20 جلسه، در هر هفته دو جلسه هر جلسه 40 دقیقه آموزش خاص خود را دریافت نمودند و از هر گروه پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمده و داده ها با استفاده ازt همبسته و یافته ها تحلیل شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که استفاده از علائم اشاره دستی بر افزایش آگاهی واج شناختی در بهبود نوشتن در دانش آموزان پایه دوم ابتدایی موثر و سود مند است. همچنین نتایج نشان داد استفاده از علائم اشاره دستی بر افزایش آگاهی واج شناختی در بهبود خواندن موثر نیست. کلید واژه ها: آگاهی واج شناختی، علائم اشاره دستی، خواندن و نوشتن